Atmosfera nešto želi da nam kaže – 5G tehnologija protiv ili u skladu sa prirodom
Piše: mr Nenad Šijaković, dipl.inž.el.
Nebo je plavo, a trava zelena…
To je nešto sa čime ćemo se svi složiti. To je nešto što svi znamo. A da li znamo zašto je nebo plavo, a trava zelena ?
Naime, osvetljeni objekat vidimo u boji one talasne dužine svetlosti koja je od strane istog objekta maksimalno reflektovana, odnosno minimalno apsorbovana.
Idemo redom…
Ovako izgleda vidljivi spektar elektromagnentog zračenja.
Levo se nalaze boje sa manjim talasnim dužinama (većim frekvencijama), počevši od ljubičaste i plave svetlosti, koja prelazi u čoveku nevidljivi opseg ultraljubičastog, UV zračenja.
Kako idemo ka desnom delu spektra, ulazimo u boje većih talasnih dužina i završavamo na boji najveće talasne dužine nama vidljivog spektra elektromagnentog zračenja, crvenoj boji svetlosti.
Više talasne dužine tik uz svetlost crvene boje, nama nevidljive, predstavljaju takozvano infracrveno zračenje.
Nebo je plavo
Usled takve prirode atmosfere, tj. gasova koji čine atmosferu, od celokupnog vidljivog spektra sunčevog zračenja, minimalno se propuštaju zračenja sa kraćim talasnim dužinama, odnosno ista se maksimalno reflektuju-rasipaju…otuda je nebo plave boje…boje koja je pri samom kraju vidljivog spektra svetlosti, koji karakterišu manje talasne dužine istog.
Sunce je tokom većeg dela dana žute boje, a tokom svitanja i sumraka narandzasto-crvene boje
Usled već spomenute selektivne propustljivosti atmosfere, spektar sunčeve svetlosti koji uspeva da dopre do površine planete, je u proseku talasne dužine svetlosti koju vidimo kao svetlost žute boje. Otuda tokom dana Sunce svi vidimo žute boje.
Što je izmedju nas i Sunca duži put kroz atmosferu, atmosfera sve više prigušuje sunčevu svetlost, tj. sve manje svetlosti sa kraćim talasnim dužinama uspeva da dopre do nas, pa samim tim i boja Sunca, kako ga mi vidmo sa površine zemlje, odlazi više ka većim talasnim dužinama to jest prema narandzastoj, odnosno crvenoj boji spektra. Tako tokom svitanja i tokom sumraka, kada je Sunce u položaju u kojem sunčevi zraci usled ugla putuju do nas najdužom rutom kroz atmosferu, Sunce vidimo narandzasto-crvene boje.
Atmosfera predstavlja svojevrsni propusni filter za različite talasne dužine elektromagnentog zračenja.
Trava je zelena
Kod biljaka, pri fotosintezi Hlorofil tipa A maksimalno apsorbuje, odnosno koristi kraće talasne dužine vidljivog spektra svetlosti pri fotosintezi – plavu boju svetlosti, a Hlorofil tipa B maksimalno apsorbuje, odnosno koristi pri fotosintezi svetlost sa drugog kraja spektra, većih talasnih dužina, crvene boje, dok se centralni deo, odnosno ostatak spektra, u proseku nama vidljiv kao zelena boja, maksimalno reflektuje i nama predstavlja biljke u većini slučajeva zelenom bojom…Tako je i trava zelene boje.
Obratiti pažnju na spektar koji se apsorbuje prilikom fotosinteze…isprekidana linija zelene boje
Priroda predstavlja jedan fantastično izbalasnirani sistem, koji za rezultat daje uslove pogodne za razvijanje, odnosno opstanak života na planeti Zemlji.
Kakve ovo ima veze sa pitanjem boje neba, Sunca i trave, pitate se već verovatno. Pa evo kakve…
Isti princip reflektovanja, odbijanja, apsorpcije, odnosno propuštanja različitih talasnih dužina kroz medijum, odnosno gasove različitih molekula u atmosferi važi za celokupan spektar elektromagnetnog zračenja, ne samo za nama vidljivi deo istog.
Iz prethodno opisane karakteristike atmosfere, tj. gasova prisutnih u Zemljinoj atmosferi, slede dva izuzetno važna efekta bez kojih ne bi bilo života na našoj planeti.
– Efekat zaštite od štetnog elektromagnetnog zračenja (pre svega od jonizijućeg zračenja i štetnih UV zraka), kao i
– Efekat staklene bašte
Prvi efekat najplastičnije možemo sagledati na narednim dijagramima, na kojima se vidi prigušenje, odnosno propustljivost atmosfere prema različitim talasnim dužinama celokupnog spektra elektromagnentog zračenja.
Naime, atmosfera planete Zemlje propušta samo odredjene talasne dužine iz spektra elektromagnetnog zračenja. Pogledajmo dijagrame na kojima je to slikovito prikazano.
Na narednom dijagramu primetićemo da atmosfera ne propušta najbolje ni elektromagnetna zračenja iz milimetarskog opsega talasnih dužina. Uokvireno crvenom bojom na dijagramu.
Ili još nešto slikovotoje prikazano na narednom dijagramu.
Jasno se vidi da atmosfera skoro potpuno ne propušta celokupan opseg jonizujućeg zračenja, kao i deo UV opsega zračenja, dok jonosfera zaustavlja sve niskofrekventne talase. Šta atmosfera propušta.
Atmosfera propušta najveći deo vidljivog spektra svetlosti, radiofrekventni opseg elektromagnentog zračenja, zaključno sa mikrotalasima, određene talasne dužine infracrvenog spektra kao i UV spektra zračenja. Atmosfera vrlo selektivno propušta opseg milimetarskog zračenja. Ovo je značajna informacija za nastavak naše analize, koju nastavljamo fokusirani na opsegu nejonizujućeg zračenja.
Ako malo uveličamo prethodni dijagram i fokusiramo se na nejonizujuća elektromagnetna zračenja, pogledajmo kako naša atmosfera reaguje na njih, tačnije kako molekuli vodene pare, kiseonika i ugljen dioksida reaguju na različite talasne dužine spektra elektromagnetnog zračenja frekvencija od 10 GHz do spektra vidljive svetlosti…
Počnimo od desnog dela dijagrama gde se vidi uticaj molekula vodene pare i ugljen dioksida na apsorpciju u infracrvenom spektru zračenja, tj neopropuštanje istog, što za posledicu ima pojavu efekta staklene bašte u najnižim slojevima atmosfere. Naime pomenuti gasovi propuštaju kratkotalasno sunčevo zračenje da prodre do površine Zemlje, ali ne propuštaju dugotalasno infracrveno zračenje tla da napusti niži deo atmosfere, na taj način toplota ostaje zarobljena u donjim slojevima atmosfere, stvarajući okruženje pogodno za razvoj života. Efekat staklene bašte podiže temperaturu, inače hladne planete zemlje, na dovoljan nivo kako bi život opstao na našoj planeti, kreirajući od ledene planete, planetu pogodnu za život.
A sada idemo na analizu levog dela dijagrama i uticaja molekula vodene pare i kiseonika na elektromagnetno zračenje milimetarskog i submilimetarskog opsega talasnih dužina. Ovde vidimo da elektromagnento zračenje u opsegu milimetarskih talasnih dužina vrlo aktivno intereaguje kako sa molekulima vodene pare tako i sa molekulima kiseonika, na taj način u većem delu opsega sprečavajući zračenje ovog spektra da dopre do površine zemlje, odnosno da se probije kroz našu atmosferu.
Atmosfera nas na izvestan način štiti i od ovog opsega zračenja očigledno.
Efekat je posebno izražen pri odredjenim talasnim dužinama, odnosno frekvencijama prikazanim kroz vrhove na levoj strani dijagrama.
Prvi vrh predstavlja milimetarsko zračenje frekvencije oko 24 GHz, koja inače predstavlja i prvu rezonantnu učestanost molekula vode, zatim frekvencija milimetarskog talasa od oko 60 GHz, koja izuzetno intenzivno intereaguje sa molekulima kiseonika…itd, vidite i ostale vrhove sa dijagrama.
Izuzetno je zapažen i efekt blokiranja, odnosno nepropuštanja ovog opsega zračenja prilikom kiše, zelena, plava i ljubičasta linija na dijagramu. Kiša naime, odnosno molekuli vode, u velikoj meri apsorbuju ovo zračenje, odnosno prigušuju ga, nepropuštaju dalje.
Ukoliko se složimo da je, jedna od važnijih uloga atmosfere upravo u očuvanju, odnosno omogućavanju života na planeti zemlji, kroz njeno filtriranje, tj. nepropuštanje za živi svet izuzetno opasnog jonizujućeg zračenja i delova opsega UV zračenja, postavlja se pitanje da li se priroda postarala da nas, odnosno celokupan život na planeti zaštiti i od drugih štetnih opsega talasnog zračenja.
Da li je slučajno ista ta atmosfera na isti način slabo propusna i za milimetarska zračenja, tj. elektromagnetne talase sa frekvencijama koje će upravo biti iskorišćene u novoj generaciji telekomunikacionih tehnologija, bolje poznatijoj široj javnosti kao 5G tehnologija.
Da li čovek svojom namerom ili nemarom kroz instaliranje 5G mreže svuda oko nas, na neki način premošćava, bajpasuje taj prirodni štit, kreiran da zaštiti život na planeti Zemlji od štetnih elektromagnentih zračenja. Da li priroda ipak zna nešto što mi ne znamo, ili ne želimo da znamo.
Da li je ovo odgovor na retoričko pitanje iz naslova. 5G tehnologija protiv ili u skladu sa prirodom…5G tehnologija protiv ili u skladu sa čovekom…
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
About mr Nenad Šijaković, dipl.inž.el.
Nenad Šijaković, Magistar elektrotehničkih nauka, diplomirao 2004. godine na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu, smer Elektroenergetski sistemi. Magistrirao na istom fakultetu 2011. godine.
Od 2005. do 2016. godine zaposlen u JP Elektromreža Srbije na poslovima planiranja rada i planiranja razvoja elektroenergetskog Sistema Republike Srbije, gde od 2013.-2016. godine radi na mestu Direktora centra za strategiju i planiranje razvoja, pokrivajući sledeće teme: planiranje strateškog razvoja elektroenergetskog sistema, planiranje investicija i energetske infrastrukture, procena i praćenje adekvatnosti sistema i proizvodnje, vodjenje izrada studija povezivanja proizvodnih jedinica, studija razvoja mreže/tržišta na regionalnom i/ili pan-evropskom nivou.
Sedam godina zadužen za izradu Nacionalnog desetogodišnjeg plana razvoja prenosne mreže i investicionih planova srpskog Operatora prenosnog sistema AD EMS. Uključen u razvoj ENTSO-E desetogodišnjih planova razvoja (TYNDP-a) od 2009. godine do 2019. godine, ENTSO-E regionalnih investicionih planova i procesa izbora projekata od evropskog i regionalnog značaja PCI/PECI.
Od 2016. do 2020. godine zaposlen u Sekretarijatu Energetske Zajednice sa sedištem u Beču, na poziciji stručnjaka za elektroenergetske infrastrukturne projekte i energetsku bezbednost, pokrivajući sprovođenje EU Uredbe 347/2013 o smernicama za transevropsku energetsku infrastrukturu, TEN-E regulativu, u regione Energetske zajednice i Istočnog partnerstva EU (Srbija, Crna Gora, Bosna i Hercegovina, Albanija, Makedonija, Ukrajina, Moldavija, Gruzija, Bjelorusiija, Jermenija Azerbejdžan), koji pokrivaju proces identifikacije, izbora i praćenja projekata od interesa za Energetsku zajednicu i projekata od interesa za Istočno partnerstvo EU, implementaciju mrežnih kodova, implementaciju pametnih mreža, DSO2TSO koncepta i cyber sigurnosti. Učešće u ENTSO-E, ENTSOG i inicijativi Evropske komisije CESEC (kopredsedavajući tehničkim sastancima CESEC-INFRA-a zajedno sa DG ENER predstavnikom) pružilo mu je praktično iskustvo i bolje razumevanje složenosti planiranja i realizacije energetskih infrastrukturnih projekata širom Evrope.
Vođa projekata u nizu domaćih i međunarodnih inicijativa i studija vezanih za proširenje prenosne mreže, integraciju izvora iz vetra i sunca, statičke i dinamičke stabilnosti, tehno-ekonomskih procena infrastrukturnih projekata (SGNM Leader – Vodja regionalne grupe za mrežno modeovanje i simulacije ENTSO-E CSE RG, vođa radne grupe 1 u međunarodnom konzorcijumu za UMPSI2015 studiju (Studija izvodljivosti sinhronizacije Ukrajine i Moldavije na sistem kontinentalne Evrope), lider tima u EU FP7 projekta SEETSOC (2010-2013). Nezavisni istraživač na projektu finansiranom od strane EU H2020 FARCROSS, baveći se dubinskim modelovanjem elektroenergetskog sistema i progozama proizvodnje u visokoj rezoluciji, neophodnoj za poboljšanje prognoze proizvodnje iz intermitentnih izvora energije iz vetra i Sunca i poboljšano paniranje rada i razvoja elektroenergetskog sistema u celini. Autor je više od dvadeset softverskih rešenja iz oblasti energetskih aplikacija. Objavio je značajan broj radova na domaćim i stranim konferencijama, kao i u međunarodnim časopisima.
Tečno govori engleski i poseduje prosečno znanje ruskog jezika.
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
http://www.mikroenergetika.rs/author/sijakovic/